تحلیل زمانی و مکانی خشکسالی با استفاده از شاخص SPI در ایران

در این پژوهش با استفاده از داده های روزانه بارش سی ایستگاه سینوپتیک با طول دوره­ی آماری مشترک چهل سال، شاخص SPI، به تفکیک 5 سری زمانی 3, 6, 12, 24 و 48 ماه به بررسی الگوی زمانی و مکانی خشکسالی با سه مشخصه­ی شدت، فراوانی و مدت در مقیاس ملی پرداخته شده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که حداکثر فراوانی وقوع خشکسالی در مقیاس سه و شش ماه در رده­ی فراخشک، ایستگاه سنندج و در مقیاس شش ماه در رده­ی نسبتاً خشک، ایستگاه اهواز، رده­ی خشک شدید، ایستگاه نوشهر و رده­ی فراخشک ایستگاه سنندج، در مقیاس دوازده ماه، رده­ی نسبتاً خشک، ایستگاه ارومیه، رده­ی خشک شدید، ایستگاه نوشهر و رده­ی فراخشک ایستگاه بابلسر، مقیاس 24ماه در رده­ی نسبتاً خشک در ایستگاه بندرعباس در رده­ی خشک شدید ایستگاه نوشهر و در رده­ی فراخشک ایستگاه رامسر، در مقیاس 48 ماه در رده­ی نسبتاً خشک ایستگاه بندرعباس و دو رده­ی بعدی ایستگاه نوشهر بیشترین فراوانی وقوع خشکسالی را دارا بوده­اند. همچنین شدیدترین خشکسالی در ایستگاه سمنان در مقیاس زمانی سه ماه با مقدار 89/3- رخ داده است.